Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2007

Προτάσεις μετά την οικολογική καταστροφή

1) Συνεργασία οικολόγων και κυνηγετικών συλλόγων για την ενίσχυση της πανίδας στις πληγείσες περοχές. Ακούγεται παράδοξο αλλά κάποια στιγμή το κοινό συμφέρον πρέπει να είναι πάνω απο το εγώ μας.
2)Συρρίκνωση της κυνηγετικής περιόδου σε όλη τη χώρα.
3)Πλήρης απαγόρευση του κυνηγιού στις πληγείσες περιοχές.
4)Πλήρης απαγόρευση του κυνηγιού σε όλη την επικράτεια σε ότι αφορά τα ντόπια θηράματα πχ λαγούς.
5)Να επιτραπεί το κυνήγι μόνο αποδημητικών πουλιών πχ τσίχλες.
6)Να αρχίσουν να γίνονται επιτέλους έλεγχοι για την αλόγιστη χρήση φυτοφαρμάκων. Τα ελάχιστα ζώα που απέμειναν θα πεθάνουν πιθανότατα απο τα φυτοφάρμακα.

Εκτός αυτού αν και το θέμα δεν σχετίζεται άμεσα με την οικολογική καταστροφή θα πρέπει επιτέλου να μπει φραγμός στην άντληση νερού απο τις γεωτρύσεις. Όλοι οι αγρότες αντλούν νερό συνεχώς. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να στερεύουν τα υπόγεια ύδατα και οι επιφανειακές πηγές. Τα ζώα αναγκασμένα να πιούν νερό πάνε στις αγροτοκαλλιέργειες με αποτέλεσμα να βρούν το θάνατο απο τα φάρμακα.
Επίσης θα αντιμετωπίσουμε πρόβλημα λειψυδρίας αφού όταν στερεύει το γλυκό νερό εισρέει στη θέση του θαλασσινό. Η καταστροφή είναι πλέον μόνιμη αφού το πόσιμο νερό δεν μπορεί να πάρει τη θέση του αλμυρού. Έτσι λοιπόν κάποιο άπληστοι τιμωρήθηκαν με το να αντλούν τώρα θάλασσα..
Σε κάθε σοβαρό κράτος όλες οι γεωτρήσεις έχουν μετρητές και φυσικά υπάρχουν όρια για τα κυβικά του νερού που μπορεί κανείς να αντλήσει.

6 σχόλια:

KitsosMitsos είπε...

Προτάσεις και προβλήματα. Με αυτά πρέπει να ασχοληθούμε εγκαίρως γιατί η φύση παραμονεύει...

μελονικος είπε...

Κατ’ αρχάς να σε συγχαρώ για τον τρόπο που βλέπεις τα προβλήματα και τις προτάσεις που κάνεις και να σου επισημάνω και κάποιες άλλες παραμέτρους στις προτάσεις σου. Το χαμήλωμα του υδροφόρου ορίζοντα και το στέγνωμα των επιφανειακών πηγών και ρεμάτων, πέρα από το ότι δε βρίσκει νερό το αγρίμι να πιει,
αλλάζει και τη μορφή του δάσους. Δηλαδή ενώ κανονικά τα ρέματα είναι πλατιές ζώνες από πλατύφυλλα. Τα πλατάνια, ιτιές, λεύκες δεν ευνοούν τη μετάδοση της φωτιάς. Τώρα να σου επισημάνω για τις εκτροφές θηραμάτων. είμαι αντίθετος.
Πέρα από το παράδειγμα της Λήμνου και τη ζημιά που έγινε, χάνονται τοπικά υποείδη .

Λακων είπε...

Αυτό που ανέφερες για τη μορφή του δάσους είναι πολύ ενδιαφέρον και ομολογώ πως δεν το ήξερα.
Σχετικά με τις εκτροφές θηραμάτων πάντα αφήναμε πτηνά τα οποία ήταν κοινά με αυτά της περιοχής πχ πέρδικες. Ελπίζω αυτό να μην προκαλεί πρόβληματα στα τοπικά υποειδή.

μελονικος είπε...

Το αγριοκούνελο δεν συναντάτε σε άγρια μορφή. Αφήνουν ψαράδες σε μικρά νησιά για κυνήγι και αποψιλώνουν το πράσινο. Στη Λήμνο γίνανε τόσο πολλά που κάνουν ζημιές στις καλιέργιες. Στη Σκόπελο είχε μια ράτσα λαγού που γινόταν μεγάλος και είχε ένα άσπρο στίγμα στο κούτελο. με τις εισαγωγές λαγών χάθηκε.
Ύστερα αυτό που είπες για το πανάρχαιο κυνήγι δεν στέκεται. Γιατί ποτέ οι άνθρωποι δεν ήταν τόσοι πολλοί και με τόσα μέσα και ποτέ τα ζώα δεν είχαν τόσο λίγο χώρο να ζήσουν. Και αν βάλουμε και τα δηλητήρια, τις παγίδες, και τα φώτα, καταλαβαίνεις. Ξέρεις πως γεμίσαμε τα ρουμάνια φώτα;; Ζούμε τον πολιτισμό του ΝΕΟΝ

μελονικος είπε...

Διάβασα όλη τη σελίδα σου. Κάποια κομμάτια μου άρεσαν πολύ.
Προχώρα. Πιστεύω πως έχεις να πεις κάποια πράγματα. Βέβαια αυτά είναι δύσκολα και επώδυνα. Και ίσως δυσαρεστήσεις κάποιους.

Λακων είπε...

Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, Μου έδωσες και ένα καλό μαθημα με την ήπια συμπεριφορά σου.
Άσε που μου θύμησες και τις σπαρλαθιές. (Δεν είναι τυπογραφικό λάθος-οι Λάκωνες συνηθίζουμε να μεταθέτουμε το γράμμα ρ στις λέξεις)