Ο γράφων επιθυμούσε να κάμει τούτη την ανάρτηση εδώ και πολύ καιρό. Πρόκειται για το οδοιπορικό του κορανομνήμονα Οθωμανού Εβλιγιά Τσελεμπί στην Ελλάδα περί το 1668.Ένα σχετικά σπάνιο και άγνωστο σύγγραμμα στο οποίο περιγράφονται οι τότε υποδουλωμένες ελληνικές κοινωνίες. Γίνεται λεπτομερής καταγραφή λαογραφικών, πολιτιστικών, λατρευτικών ακόμα και οικονομικών στοιχείων των «ρεαγιάδων» Ελλήνων.
Ένδυση γυναικών και αντρών, διατροφικές συνήθειες, παραδόσεις, ήθη και έθιμα ακόμα και η εξωτερική εμφάνιση και η ερωτική συμπεριφορά των ρεαγιάδων παρουσιάζονται μέσα από την γραφίδα του Τούρκου.
ΚΟΡΙΝΘΟΣ
Το κάστρο πρωτοχτίστηκε από ένα βασιλιά του χριστιανικού μιλετιού, τον Κόριτο που ζούσε την εποχή του Ιωάννη του βαπτιστή. Αργότερα το κάστρο πέρασε στα χέρια της Ισπανίας και από εκεί στην Βενετία. Το 1457 τον καιρό του Πορθητή παρόλο που τόσο κάστρα κυριεύτηκαν η Κόρινθος δεν παραδόθηκε.
Υπάρχουν εβδομήντα ιδιωτικά χαμάμ και αυτό είναι καύχημα για την πόλη.
Οι ρεαγιάδες είναι Ρωμιοί και Αρβανίτες. Μιλούν ελληνικά και αρβανίτικα μα πιο πολύ ελληνικά.
Οι άνθρωποι είναι ευγενικοί, καλοδιάθετοι και φιλόξενοι απέναντι στους ξένους.
Όλοι εδώ είναι έμποροι. Πολλοί από τους θαυμάσιους αγιάννηδες φορούν θαυμάσιες γούνες από σαμούρι. Οι νέοι σαν τους λεβέντες της Αλγερίας κυκλοφορούν με στενά ρούχα και γυμνές γάμπες. Οι γυναίκες φορούν τσόχινους φερετζέδες, τυλίγουν τι κεφάλι με άσπρο τσεμπέρι και κυκλοφορούν καθώς πρέπει. Είναι έντιμες γυναίκες.
Που και που κυκλοφορούν και όμορφες.
Είναι αξιέπαινος ο τρόπος που σε αυτό τον τόπο οι αγαπημένοι εκφράζουν τον πόθο τους ο ένας στον άλλο.
ΠΑΤΡΑ
Η πιο ξακουστή της τοποθεσία χωρίς άλλη όμοια στον κόσμο είναι ο κήπος με τα τζίνια όπου βρίσκεται και το ψηλότερο κυπαρίσσι. Στον ίσκιο του υπάρχουν σαράντα με πενήντα στάβλοι αλόγων και σαράντα με πενήντα χιλιάδες πρόβατα. Με δυσκολία καταφέραμε να αγκαλιάσουμε τον κορμό του επτά άνθρωποι. Στην κορφή έχει και μια τρύπα και εκεί κάθε χρόνο κάνουν οι μέλισσες μέλι. Κάθε χρονιά ο κάτοχος του κυπαρισσιού μαζεύει εκατό οκάδες μέλι. Μα το θεό πουθενά στον κόσμο δεν βγαίνει τόσο μυρωδάτο και διαυγές μέλι. Όλοι οι Ευρωπαίοι ιστορικοί γράφουν πως η πόλη ονομάστηκε Μπαλιμπάντρα από το μέλι(bal) τούτου εδώ του κυπαρισσιού. Οι άπιστοι λατρεύουν το δέντρο και το προσκυνούν. Το είδα με τα ίδια μου τα μάτια.
Στην Πάτρα υπάρχουν ακόμα και πολλοί Εβραίοι που είναι τελωνειακοί υπάλληλοι, έμποροι και επιβλέποντες στα Ευρωπαϊκά γαλιόνια.
Εδώ φτιάχνουν άσπρα πουκάμισα με βαμβακερό ύφασμα που φτάνουν τα είκοσι δράμια και χωράνε μέσα σε καλάμι μιας ίντσας!!
Αυτά τα δωρίζουν στους βασιλιάδες, τους σουλτάνους και τα άλλα υψηλά πρόσωπα.
Τέτοιο ύφασμα δεν βρίσκεται ούτε στην Ινδία! Μόνο στην Τραπεζούντα στα παράλια της μαύρης Θάλασσας. Από αυτό το ξακουστό ύφασμα στέλνουν κάθε χρόνο δώρο στους Οθωμανούς σουλτάνους.
ΝΑΥΑΡΙΝΟ
Νέοι, γέροι είναι ντυμένοι με αλγερινά ρούχα και περπατούν λεβέντικα. Δεν μπόρεσα να δω τι ρούχα φορούν οι γυναίκες τους γιατί βγαίνουν από το κατώφλι μόνο όταν πεθαίνουν!!
Πουθενά αλλού σε ολόκληρη την επικράτεια των Οθωμανών δεν βρίσκεις δέντρα του καφέ παρά μόνο εδώ. Ένα καφεόδεντρο τέτοιο είναι φυτεμένο πίσω από την Πύλη. Ο κάτοχος του δέντρου φοβάται μη του το ματιάσουν και το κρύβει. Φαίνεται ότι το έφερε από την Υεμένη. Το χειμώνα το τυλίγει με μαλλί κατσίκας και το σκάει από τη ζέστη. Εδώ επεξεργάζονται το βαμβάκι και την πυρίτιδα για τα τουφέκια. Παρόμοια τουφέκια δεν βρίσκεις ούτε στην Ερζεγοβίνη ούτε στο Αλγέρι, ούτε στην Τάσλιτζα.
ΜΕΘΩΝΗ
Από το εσωτερικό της πύλης του βαροσιού σε μια άνετη πλατεία είναι στημένη πάνω σε πορφυρή μαρμάρινη κολώνα μια επίσης μαρμάρινη σαρκοφάγος που μέσα της φυλάγεται η σωρός ενός βασιλιά. Άλλοι λένε πως περιέχει τη φιλοσοφική λίθο.
Σύμφωνα με τα ιστορικά κείμενα των Λατίνων απίστων το είδωλο είναι φυλακτό από τα φίδια, τις σαρανταποδαρούσες, τους σκορπιούς και τις σφήκες που μάστιζαν την περιοχή.
Η Μεθώνη παράγει σαπούνι και τις καλύτερες ελιές στον κόσμο.
Μερικοί το γράφουν Μυστρά ενώ στα μουσουλμανικά κατάστιχα είναι καταγεγραμμένο ως βιλαέτι της Μεσοχώρας.
Οι Έλληνες ιστορικοί θεωρούν ως ιδρυτή τον προφήτη Σολομώντα!
Ένα μικρό ποταμάκι περνά μέσα από την πόλη.
Οι κοπέλες της περιοχής είναι όμορφες. Έχουν μάτια αντιλόπης, πανέμορφο φωτεινό πρόσωπο και αγγελική φυσιογνωμία. Το μετάξι, οι ρίζες πρενκόμπ που παράγουν μπογιά, τα μαύρα ξινά καπνά και τα μαυρόσυκα είναι ξακουστά.
Όλοι οι κάτοικοι της περιοχής μιλούν ελληνικά. Μια φορά το χρόνο οργανώνεται μεγάλο παζάρι που συγκεντρώνει χιλιάδες κόσμο.
ΝΑΥΠΛΙΟ
Στα Ιταλικά και τα φράγκικα λέγεται Αναπόλιε. Στα ελληνικά ονομάζεται και βράχος της Ανάπολης.
Οι γυναίκες της πόλης είναι αγνές, πανέμορφες, μιλούν όμορφα κι έχουν πρόσωπο φωτεινό σαν τον ήλιο.
Οι γιατροί είναι πολλοί αλλά οι πιο ξακουστοί είναι ο Ρωμιός Μιχαλάκης από την Μονεμβασιά και ο δούλος του Αμπντι Πασά Μανωλάκης.
Κάθε χρόνο το λιμάνι του Ναυπλίου γεμίζει κέφαλους. Οι Ναυπλιώτες τα ψαρεύουν και τα θεωρούν γούρι για την πόλη τους.
Οι γκιουλάτς μπακλαβάδες του Ναυπλίου και τα μπουρέκια κεκλίκ του Ναυπλίου δεν βρίσκονται πουθενά αλλού, όπως και τα σερμπέτια από μέλι και λεμόνι , από ρόδι και ο μουσελές. (είδος σιροπιού ή κρασιού που πίνεται αφού βραστεί και συμπυκνωθεί)
Το κρασί είναι κόκκινο σαν το αίμα του Γερανού.
ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΛ/ΝΗΣΟ
Ας μάθουν οι φίλοι πως δεν υπάρχει άλλο τέτοιο νησί όμορφο και πλούσιο στην Οθωμανική επικράτεια. Τριακόσια είδη προϊόντων παράγονται εδώ. Τα πρόβατα γεννούν δύο φορές το χρόνο πριν καλά καλά μεγαλώσουν. Τα κορίτσια προτού γίνουν δέκα χρονών γεννούν το πρώτο τους παιδί!! Τα αγόρια ενηλικιώνονται στα δέκα με έντεκα τους χρόνια. Οι συκιές και τα αμπέλια δίνουν ζουμερούς καρπούς επτά φορές το χρόνο. Υπάρχουν άφθονα φρούτα και λαχανικά χειμώνα-καλοκαίρι.
Όλοι οι μουσουλμάνοι στην Πελοπόννησο μιλάνε ελληνικά.
Τέσσερις διαφορετικές γλώσσες ομιλούνται στο Μοριά.
- Στην περιοχή του Μυστρά μιλάνε καθαρά ελληνικά
- Τα ελληνικά της Μάνης
- Τα Τσακώνικα κοντά στη Μονεμβασιά
- Τα αρβανίτικα στο Αίγιο και στα Καλάβρυτα.
ΖΑΚΥΝΘΟΣ
Τη λένε και Ζακιλισέ. Ονομάστηκε έτσι από τα βασανιστήρια που υπέστησαν χιλιάδες μουσουλμάνοι όταν οι άπιστοι ανακατέλαβαν το νησί.
Στη Ζάκυνθο ευδοκιμεί ένα είδος ρίζας. Χιλιάδες φορτώματα από αυτήν μεταφέρονται στην Ευρώπη και εισάγεται άσπρη τσόχα που τη βάφουν με αυτή τη ρίζα σε διάφορα χρώματα. Η ρίζα αυτή αποφέρει στον τόπο εκατοντάδες χιλιάδες χρυσά το χρόνο. Όταν η Ζάκυνθος ήταν στα χέρια μας δεν ξέραμε τίποτα για αυτή τη ρίζα.
(Θα ακολουθήσει και δεύτερο μέρος με την Κρήτη, τη Μάνη και τα νησιά του Αιγαίου.)