Ο άντρας Οδυσσέας , o Ποιητής και οι παραμυθάδες μίμοι.

"Ψίχουλα απο το δείπνο του Ομήρου είναι οι στίχοι μου." Αισχύλος.

"Προτιμώ να αναλύω μουσικά φαινόμενα και ταινίες ή περιοδικά και φωτογράφους παρά να ασχολούμαι με τον Όμηρο". Απάντηση φίλης μου.

Τι να βρίσκεται πίσω από τούτη την απάντηση; Η ποιητική του Σεφέρη;
“...άφησα να περάσει ένα πλατύ ποτάμι μέσα από τα δάκτυλα μου χωρίς να πιω μια στάλα.”

Λοιπόν πίσω από την αδιαφορία για τον Όμηρο κρύβεται ένα πανέξυπνος άνθρωπος.
Που γκρεμίζει στα Τάρταρα το σαθρό εκπαιδευτικό μας σύστημα και στο “τις πταίει” μας απαντά πως φταίνε οι δάσκαλοι και οι διδακτικοί.
Ας δούμε λίγο πως μας μαθαίνουν τον Όμηρο οι...αοιδοί διδάσκαλοι μέσα από την ιστορία της Κίρκης.

Χαμένοι και στην κυριολεξία πελαγωμένοι ο Οδυσσέας με τους συντρόφους τους βλέπουν ένα νησί.
“Κάντε μια βόλτα παλληκάρια μου, προστάζει. Εξερευνήστε τούτο το κομμάτι γης και φέρτε πίσω ότι θα μας είναι πολύτιμο για το ταξίδι της επιστροφής.”
Και οι ναυτικοί βγαίνουν στο νησί και βρίσκονται ξαφνικά μπροστά στην Κίρκη και το παλάτι της. Τους κοιτάζει με ένα βλέμμα υπνωτικό, τους αγγίζει με το μαγικό της ραβδάκι και τους κάνει γουρούνια!Και αυτοί γρυλίζουν και κυλιούνται στις λάσπες του νησιού.
Και ο Οδυσσέας δεν αντέχει την αναμονή και βγαίνει ο ίδιος στο νησί.
Και φτάνει μπροστά στην Κίρκη και αντιλαμβάνεται την κατάσταση.
Πάει να τον μαγέψει και αυτόν. Όμως ο πολυμήχανος μαντεύει τις προθέσεις της:
-Ήσσα(πίσω)! Ήσσα ρουφιάνα μάγισσα. Γρήγορα ξανακάμε τους συντρόφους μου ανθρώπους αλλιώς κατεβάζω το σπαθί και σου κόβω το κεφάλι.
Ωραίο παραμύθι. Ραβδάκι σαν να λέμε Χάρη Πότερ και σπαθί και παλάτια σαν να λέμε Lord of the Rings.
Για αυτό και ο Όμηρος δεν αρέσει στη φίλη μου.
-Ξέρεις Λάκων τέτοιες ιστορίες τις λένε και οι γιαγιάδες. Δεν είναι και δύσκολο. Αν η γιαγιά είναι και λίγο νεραϊδοπαρμένη όλα γίνουνται...Μα ετούτος είναι ο σπουδαίος ο Όμηρος;
-Όχι αναγνώστη μου

Ας δούμε τώρα τον Όμηρο πέρα από τη σκοπιά του παραμυθά αοιδού.Θα μελετήσουμε την ίδια ιστορία ως Ραψωδοί. Ως ο ποιητής ο ίδιος...
Τι είναι άραγε το πλήρωμα του Οδυσσέα; Είναι ναύτες. Άντρες θαλασσόλυκοι, μούτσοι και κωπηλάτες. Αμόρφωτοι και άξεστοι αγροίκοι.Θαλασσοδαρμενοι με την αρμύρα να 'χει συμποτίσει το δέρμα τους και βλαστημούν τη μοίρα τους και το κακό τους ριζικό.
Και τους λείπει το θηλυκό. Το απαλό το χάδι μαζί με τη στοργή και τη ζεστασιά. Και μαζί και ο έρωτας.
Ευάλωτοι αυτοί συναντούν την πανέμορφη μάγισσα. Τα χάνουν όσο αυτή τους κοιτάζει με ένα βλέμμα γεμάτο νάζι, πάθος που αφήνει και υποσχέσεις. Και τους σέρνει μέσα στο πολυτελές παλάτι. Τώρα τους περιποιούνται τα απαλά τα γυναικεία χέρια. Τους προσφέρει εδέσματα και τους μεθά με το ποτό της. Μα τους δίνει και τον έρωτα που τόσο τους είχε λείψει. Όλοι τους θα βρεθούν μέσα στους κόλπους της πανέμορφης Κίρκης.
Και χάνουν τα λογικά τους. Γίνονται παμφάγα γουρούνια...
Μα τι να συμβολίζει ο χοίρος;
Μα τον υλικό κόσμο βέβαια. Τις ηδονές χωρίς συναίσθημα, τις απολαύσεις δίχως μέτρο ...
Και όταν ο Όμηρος μας μιλά για γουρούνια που κυλιούνται στις λάσπες μας μιλά για αυτούς που παραδόθηκαν στην ύλη και στις σαρκικές απολαύσεις χάνοντας το μέτρο.
Αυτούς που κυλιούνται άμυαλα και αχόρταγα μέσα στην αμαρτία.

Μα τι απέγινε ο Οδυσσέας; Δεν αντέχει την αναμονή. Πάει ο ίδιος να ιδεί τι συμβαίνει..
Και φτάνει και αυτός μπροστά στη Μάγισσα και βλέπει τους συντρόφους του παραδομένους.Ηχεί στα αυτιά τους μόνο το εμβατήριο του Συντάγματος της ηδονής του Καβάφη.Έτσι χάνεται και ξεχνιέται η Ιθάκη. Τώρα όλοι είναι ο Κανένας!
Έχουν μεταμορφωθεί σε αχόρταγα γουρούνια...
Και οργίζεται. Θέλει να τους μαστιγώσει και να τους βάλει τις φωνές:
" Σκυλιά!Τι χάλια είναι ετούτα; Μπρος μεταβολή και πίσω στο καράβι. "
Όμως ο Οδυσσέας είναι έξυπνος. Ξέρει καλά πως κάτι τέτοιο θα προκαλούσε ανταρσία.

Βάζει χαλκά στην οργή του και λέει:
" Μωρέ τι παράδεισος είναι ετούτος;Τι όαση στη μέση του πελάγου;Γλεντήστε παλληκάρια μου και εγώ μαζί σας. "
Και η Κίρκη αγναντεύει την σκηνή σίγουρη πως μάγεψε και τον κυβερνήτη τους...
Όμως ο Οδυσσέας είναι εξυπνότερος και από τη μάγισσα. Μέσα σε ένα βράδυ κυριέψε το απάτητο της Τροίας κάστρο ενώ οι Αχαιοί μάταια για χρόνους προσπαθούσαν.
Και έχει και για προστάτιδα του την Αθηνά!Τη Θεά της σοφίας για αυτό και λέγεται πως γεννήθηκε από το κεφάλι του Δία. Απο το μυαλό του δηλαδή.
-Μα ποια Θεά Αθηνά και δωδεκάθεο και πράσσειν άλογα αναγνώστη μου;
Η θεά Αθηνά δεν είναι τίποτε άλλο παρά το μυαλό του Οδυσσέα. Η ψύχραιμη θεώρηση των πραγμάτων. Ο νους σώζει πάντοτε τον Οδυσσέα. Το μυαλό είναι η προστάτιδα δύναμη του.
Και τώρα έφτασε η ώρα της Κίρκης να γνωρίσει τον Οδυσσέα.
Όμως ο Οδυσσέας είναι κυβερνήτης και όχι μούτσος, είναι βασιλιάς και όχι κωπηλάτης.
Είναι ο ένας για τους χίλιους, ο γιος του Λαέρτη ο πολυμήχανος ο πορθητής.
Μαγεύεται η Κίρκη τώρα από τον άντρα Οδυσσέα.Αυτόν που περιμένει η Πηνελόπη χρόνους και προτιμά να πεθάνει με την θεϊκή ανάμνηση του από το να υποκύψει στο μέτριο των μνηστήρων. Τον ερωτεύεται η Μάγισσα και αφιερώνεται σε αυτόν.
Αυτό είναι το σοκ που θα ξυπνήσει τους άντρες του Οδυσσέα από το λήθαργο.
-Καπετάνιο μας λείπει η πατρίδα και τα σπίτια μας. Θέλουμε να γυρίσουμε πίσω στην Ιθάκη.
Κάπου εδώ όμως αναγνώστη δέχεσαι και εσύ το σοκ και σε ακούμπα και σένα ένα μαγικό ραβδάκι. Και καταλαβαίνεις γιατί ο Όμηρος είναι ποιητής και η κάθε Ρόουλινγκ γελωτοποιός και παραμυθάς.
Και τώρα θες και εσύ να τυφλώσεις τον Κύκλωπα σου, την ημιμάθεια σου δηλαδή και από “Κανένας” και ασήμαντος να γίνεις ο Οδυσσέας ο γιος του Λαέρτη ο πολιορκητής.
Καιρός είναι να τραβήξεις και εσύ για την Ιθάκη σου αναγνώστη...


ΥΓ: Το κείμενο αφιερώνεται στο Νεοαρχαίο Εμπεδοκλή.